Vergeten woorden

Terwijl iedereen Netflix zit te kijken, amuseer ik mij met het opzoeken van vergeten woorden. ‘Schaverdijnen’, ‘chausseren’, ‘snullen’ en ‘vermaledijen’ werden al in mijn persoonlijke lijst van favorieten opgenomen. En hebt u al eens van een ‘avondkout’ gehoord? Een mooi woord voor een ontspannen, avondlijk gesprek met een vriend? ‘Suzannaboef’ vind ik ook wel leuk; een eufemisme voor een ouwe geilaard. En ‘gortemetiel’; de voorloper van de zeef, of béter nog, een synoniem voor mijn memorie, want morgen ben ik al die heerlijke woordjes alweer allemaal vergeten…
Voor zover ik weet heb ik geen alzheimer, maar ik heb écht wel een muggengeheugen (weer zo’n heerlijk woord). Een externe harde schijf om een kopie van mijn herinneringen in op te slaan zou mij goed van pas komen! Maar voorlopig koop ik gewoon veel schoenen. Niet voor de schoenen zélf maar voor de dozen, om al mijn woord-ideetjes en geheugensteuntjes in te bewaren: bierkaartjes, krantenknipsels en papierlinten met mooie zinnetjes, of quotes van mensen die beter kunnen schrijven dan ik. Kortom, schoendozen vol inspiratie. Als ik dan na enige tijd nog eens zo’n doos openmaak, is het alsof ik zo’n grote koekendoos van Delacre voor me heb: veel te veel keuze, het ene koekje al wat beter dan het andere. In welk onderwerp zal ik mijn tanden vandaag eens zetten, dat is altijd de vraag. Omdat ik bang ben dat mijn huis op de lange termijn op het magazijn van Brantano begint te lijken, schrijf ik ook vaak woorden in mijn handpalmen. Alleen jammer dat ik ze iedere keer door de afvoer spoel als ik naar het toilet ben geweest. Ik wil niet weten hoeveel geniale gedichten en cursiefjes er inmiddels op de zeebodem liggen… U moet het voorlopig met de overschot doen. Enfin, ik zoek nog wat woordjes op. En misschien heeft u nog wel een avondkoutje (al dan niet met een suzannaboef) in het verschiet. Ajuus!