Wonderboom

Ze kwamen, ze bleven – even

Ze verdwenen.

45 000 jaar geleden trok

een verloren tak van de vroege mens

het Europa van de ijstijd binnen.

Geen Neanderthalers,

En ook niet helemaal ‘wij’.

Even brandde hun afstamming fel –

ze maakten gereedschap,

stichtten gezinnen.  

Ze kruisten paden van verre verwanten

in uitgestrekte, bevroren gebieden.

Toen… Stilte.

Geen nakomelingen.

Geen erfenis in onze genen.

Alleen botten, gereedschap

en oud DNA blijven over –

gefluister van een vergeten volk

dat voor ons kwam.

Hun verhaal, ooit begraven in grotten,

wordt verteld door een man in het park.

Hij heeft geen naam.

Hij aanbidt de zon.

Hij maakt gereedschap.

Hij dwaalt rond,

woont in handgemaakte hutten.

Hij plukt eten uit de bomen,

dan eens uit een vuilnisbak.

Hij zegt dat niets zo heilig is

als het kind in de Wonderboom

De volmaakte mens.

Klaar om uit te sterven.

En hij weet het niet.