Volle maan

De volle maan doet altijd wel ergens aan denken. Ik geloof er niet echt in dat we er ‘dol van worden’ of ‘goesting van krijgen’, maar dat het mysterieuze schijnsel iets in de mens losweekt, valt niet te ontkennen. Laatst bracht iemand dat liedje ‘Satelliet Suzy’ van Noordkaap nog eens op. ‘Satelliet Suzy, telkens als ik u zie, schijnt jouw licht over mijn planeet. Hoe hoger je staat, hoe mooier je heet. Oh, Suzy…’ De maan is de satelliet van de aarde, dus als ik de maan een naam zou moeten geven, zou ik haar Suzy noemen. Maar goed, er bestaan al heel wat namen voor de maan. Nechbet, Nanna, Hubal, Luna of Selene; in alle tijden en culturen werd ze bezongen. In de 17de eeuw hebben de Algonquin-indianen (of omamiwininiwak) alle volle manen van het jaar een naam gegeven, telkens gerelateerd aan het seizoen of een gebeurtenissen van de betreffende maand op het Noordelijk halfrond. Die namen, die door de kolonisten werden overgenomen, worden vandaag de dag nog steeds gebruikt. Zo spreekt men bijvoorbeeld van de wolfmaan, de sneeuwmaan of de rozenmaan. Vandaag is nogal bewolkt, maar achter de bleke nevelsluiers zit de bevermaan verscholen. Bevers zijn in november druk bezig met het bouwen van dammen. Het ideale moment dus voor de omamiwininiwak om ze te vangen en er mutsen van te maken. Of sloefen. Op ons is dit natuurlijk niet van toepassing, en daarom eigenlijk volstrekt oninteressant. Tenzij u natuurlijk een schrijver bent, of bevers aan de vrouwelijke cyclus weet te linken. Ik hoor gelukkig bij die eerste categorie… Hoe dan ook, de (volle) maan is een artistieke muze die de mens al eeuwen intrigeert en inspireert. Ik denk dat we haar graag aangrijpen tegen de voortdurende onttovering van het ondermaanse. Mythes, sprookjes en legenden: we hebben ze nodig om wat magie de wereld in te sturen. Geen heksen en weerwolven vanavond, maar er blaft hier wel ergens een hond die – toevallig of niet – Luna heet. Maak er nog een spannende, hete of spirituele avond van