Door de morgendmist zie ik
met bijzonder scherpe blik
’t treurspel van de mensen aan
die zonder zin uit werken gaan
Een blitz-ontbijt van nicotine
en sloten koffie als benzine
Een insta-muffin van pastel
stilt de virtuele honger wel
Zonder ook maar te bewegen
raast men over zwarte wegen
die stikken onder ‘t stoftapijt
van files ongedurigheid
De rattendans, de slavenzang
die leidt tot stille ondergang
Allen naar ’t grof geld geplooid
in kantoren van beton gekooid
Ik dank dus niet bijzonder
de ochtend die smoort onder
de grauwe gekheid, inderdaad,
die elk van ons stil ondergaat
(Painting by Tony Luzayisu)