Pierrefonds

Il était une fois Pierrefonds; de perfecte uitvalsbasis voor een weekendje vol ‘dolce far niente’ en contemplatief gemijmer. Onze avond begon met een wandeling langs het meer, onder een fonkelende, paarlemoeren lentehemel. Langs de promenade van ‘bottende’ wilgen bedenk ik mij dat mijn vrienden vaak voor de verste uithoeken van de wereld kiezen, waar ze nu vermoedelijk met hevige buikkrampen terugstrompelen naar hun hotel na het eten van een bami goreng aan een straatkraampje. Geef mij maar deze verborgen parel; een klein Picardisch dorp op een boogscheut van huis, waar de mensen altijd dronken zijn van vreugde en van cider. De Val de Rance wordt hier in watervallen geserveerd tot men, ergens in de verte, (lucht)kastelen begint te zien. Aan tafel geldt de regel van drie: wie geen drie gangen bestelt is een barbaar. Of een gierige Hollander. Maar dié hebben we tot nu toe nog niet gezien… de ‘blaffetuurkes’ gaan dicht terwijl we een laatste blik werpen op de dansende vleermuisjes in het avondblauw. De dag vleit zich zachtjes tegen de nacht. Hier kan men dromen, zonder daarvoor te moeten slapen…