Geachte Heer Van der Poel,
Vorige week bezorgde ik U mijn cv met bijhorende motivatiebrief. Sindsdien plaagt mij echter een knagend schuldgevoel. U hebt het recht de waarheid te kennen. Alles wat ik heb geschreven is namelijk een flagrante leugen, een samenraapsel van goedkope clichés, de grootste gemene deler van alle sollicitatietips die ik op het net kon vinden… Ik schaam me diep en stuur U daarom mijn curriculum VERITAS, dat U in de bijlage terugvindt.
Vooreerst wil ik U opbiechten dat deze functie me helemaal niet “op het lijf geschreven lijkt”. Ik ben helemaal geen “creatieve duizendpoot”, “schaap op vijf poten” , “spin in het web” of “carrièretijger”. Hooguit een multitaskende luiaard: in de zetel liggen terwijl ik een filmpje opzet en een zak chips opentrek, kan ik inderdaad als de beste.
Dat van die “nieuwe uitdaging” was ook niet waar. De enige nieuwe uitdaging die ik ambieer is meer poen op mijn zichtrekening. En “pro-activiteit”? Daar had ik zelfs nog nooit van gehoord. Klonk gewoon goed. Een beetje zoals in die reclamespot van yoghurt “met pro-actieve bifidus acti- regularis”. Van mij zou U inderdaad ook wel eens het vliegend schijt kunnen krijgen…
En komaan Van der Poel, wie heeft er nu géén nine- to- five mentaliteit?! Gaat U me nou echt vertellen dat U in plaats van te aperitieven, liever in dat muffe kantoor blijft stinken? Van stinken gesproken; ik ben ook helemaal geen “nieuwe frisse wind” voor Uw bedrijf. Mijn winden zijn niet fris en zullen dat ook nooit zijn. En vergeet dat “out of the box” denken. Dat is Uw taak! Waarom zou ik in hemelsnaam meer doen dan het strikt noodzakelijke als ik daar niet voor betaald word?
Helaas ben ik ook niet die dynamische teamplayer die ik pretendeerde te zijn. Trefwoorden die me wél typeren: misantroop, cynisch, sarcastisch, kittelorig, humeurig, gemeen, opvliegend en lichtjes sociaal gestoord wijf met allergie voor betweters, baasspelers, balorige strebers, kontlikkers, voetvegen, slijmballen en veel te ambitieuze go-getters. Wat betreft die “hands on” mentaliteit, ben ik bereid een toegeving te doen. Op voorwaarde dat U uw “hands- off” mijn loon, extralegale voordelen, vakantie en boezem haalt. Tot slot heb ik U nog mee te delen dat ik ook gelogen heb over mijn taalvaardigheden. Mijn vocabularium van de Duitse taal beperkt zich helaas slechts tot “ganz toll”, “schweinepoepefleisch” en andere gepfaffeerde uitspraken.
Neen, ik wil er geen doekjes meer omwinden. Ik wil deze job omdat het me eenvoudigweg een leuke, relaxte job lijkt, dicht bij huis en met veel vakantie en beperkte verantwoordelijkheden. Nu content?! Ziezo meneer Van der Poel, nu weet U het. Desalniettemin hoop ik dat U mijn eerlijkheid weet te appreciëren en mij zult uitnodigen voor een persoonlijk sollicitatiegesprek, waarin ik mijn kandidatuur verder kan verdedigen.
Zonder beleefde maar met uiterst oprechte groeten, Sarah
Sarah De Grauwe -De Grauwe Gekheid 