Wat is er nu gezelliger dan op een druilerige dinsdagmiddag Scrabble spelen met je oma?!
Ik hou enorm van dat spel, het biedt me een zekere gemoedsrust, het behaaglijke gevoel dat er nog zekerheden bestaan in deze dolgedraaide wereld: dat de vraag zal rijzen of het eerste woord dubbel moet worden geteld bijvoorbeeld, dat het zakje met letterblokjes weer vreselijk muf zal ruiken, er letters onder de tafel zullen verdwijnen en er in de zak zal worden gespiekt, oma steevast het woord ‘sex’ zal leggen, er druk zal gediscussieerd worden of sommige woorden al dan niet bestaan (hebben), leen- of dialectwoorden zijn of zonet werden uitgevonden, dat de letters X, Q en C vermoedelijke weer zullen overblijven, de punten verkeerd zullen worden opgeteld en die ouwe taaie je weer eens met driehonderd punten voorsprong zal inmaken…