Pink Flamingo’s

Sterfdatum van een van mijn stamcafés … (zoals het een echte Gentenaar betaamt heb ik er meerdere) Gisterenavond werd de begrafenisplechtigheid gehouden met bijhorend laatste avondmaal in de vorm van glazen boterhammen. Iedereen was er, om er nog een allerlaatste keer het beste of het slechtste van zichzelf te geven: de vaste vriendenkliek, diens ouders en kroost, de zatte zeikwijven, de poefdrinkers, de vechtersbazen, de uitvijzers, de coolcats en natuurlijk ook het toogmeubilair, dat er maar triestig bijstond omdat ze niet weten welk salon ze vanaf heden moeten decoreren. Het was fijn om iedereen nog een keer samen te zien en een inventaris op te maken van alle inspirerende levensverhalen, toogfilosofieën, zinloze discussies en andere onbenullige maar o zo gezellige cafépraatjes die ik er doorheen de jaren heb gehouden. De barometer der vriendschap mat gisteren hoge waarden op…
En nog een laatste boze vuist naar de slampamper die het pand verkocht aan een vastgoedmakelaar die er (naar zeer grote waarschijnlijkheid) weer een appartementsblok zal op neerpoten dat zoveel mogelijk kluiten moet opleveren. “Residentie Pink Flamingo’s”, ik zie het al staan…
Het ga jullie goed Pink Flamingo’s, spreid de vleugels en vlieg heen richting collectief Gents geheugen!