Nu het onbetaalbaar is geworden om in centrum Gent te parkeren, raad ik iedereen aan om eens te gaan winkelen in centrum Sint-Amandsberg. Adresjes hoef ik niet te geven want iedere winkel, café en restaurant heet er simpelweg ‘Sint Amands’, ‘Saint Amand’ of ‘Ten berg’. Zo is er bijvoorbeeld ‘Bazaar Sint-Amands’ waar men al vijf generaties uitpakt met ‘tuinkabooters allerhande, porseleinen geschenkartikelen en diverse gèsmachienen’. Verder is er nog Cave Sint-Amands én uiteraard frituur Sint-Amands, waar ik tijdens mijn apenjaren vaak frietjes ging halen met de schoolvriendinnen. Toen er nog wat zakgeld overschoot, en we geen genoegen meer namen met de zompige sandwichen van aan het thuisfront. Maar waar ooit de meester friturist Mark zijn klanten van goudbruine heerlijkheden voorzag, staat nu blijkbaar een Chinees achter de frietpot. Vorige week werd ik dan ook voor het eerst geconfronteerd met dat uiterst bizarre en tegennatuurlijke fenomeen.
Op zich geen probleem, ware het dat de beste man tenminste lekkere frieten wist te bakken. Maar naast mij zat een dame wiens tronie mij er onmiddellijk van weerhield de gebruikelijke ‘medium met mayo’ te bestellen. Wat op haar plateautje lag had immers nog minder kleur en smaak dan rauwe ‘petoaters’. Uit de boxen klonk ‘Smalltown Boy’ van Bronski Beat. ‘Run away, turn away,’ zong ie nog. Maar het was te laat…
Dan maar uit beleefdheid een croque monsieur besteld, oftewel, zoals de frietchinees hem haast vloekend placht te omschrijven: een ‘klokke mesjoe’. Wat kan je daar immers mis aan doen, buiten dat gerecht verkeerd uitspreken? Veel blijkbaar, want het kostte hem minstens een half uur om de boterham kaas/hesp te googlen en te bereiden. Doch, de uitbater had zijn best gedaan om het goed te maken door er een zoetzure wok van conservenblik-groentjes en een onverstaanbaar grapje bij te serveren.
Jammer dat een vaste waarde op zo’n manier naar de ‘flieten’ kan worden geholpen. Maar ik troost me met het feit dat zowel aan alle goede als slechte dingen ooit een eind komt. Mijn nostalgische zieltje zal je missen, frituur Sint-Amands, mijn geschoffeerde smaakpapillen daarentegen…