Brief

Hoe ontroerend hartstochtelijk zijn tienerharten toch! Deze brieven vond ik terug op zolder na een verwoede poging tot lenteschoonmaak. Zeg nu zelf, de ontluikende lente stemt toch eerder tot een ‘dolce far niente’ in de luie tuinstoel (lees klapstoel aan de voordeur, wij hebben geen tuin) en niet tot schuren en schrobben? Ik heb stof onder de mat geveegd en twee plukken mos uitgetrokken… kan tellen.
Maar goed, terug naar die onbevangen tienerhartstochten waarin eeuwige liefde en trouw wordt beloofd, innige vriendschappen worden bezongen en het eerste liefdesverdriet in smartelijke elegieën wordt gegoten. Baudelaire is er niks bij. Wat een plezier om deze woorden vol vrijmoedige emotie, ooit geschreven of gekregen in de lente van mijn eigen leven, nog eens te mogen overlezen.
Het stemt me ergens melancholisch. Want nooit krijg ik nog een handgeschreven brief, met sierlijke krulletters, dansend op zachte potloodlijntjes. Behalve dan van de Mama’s for Africa misschien… Ach, wat zou ik er toch graag nog eens eentje krijgen: een smakelijk verhalende brief over intriges op school, een contemplerende brief over een eerste afspraakje en een mislukte tongzoen, een brief waarin jeugdzondes uitvoerig worden beschreven en nog lang geen sprake is van de deugdzame volwassenheid.
Bestaan er nu nog mensen, rondom mij, die zich de moeite getroosten om een blad papier ter hand te nemen, en de tijd nemen om oprechte woorden van vriendschap uit de pen te laten vloeien, woorden die goed genoeg zijn om een leven lang te koesteren in dozen op zolder? Het antwoord is waarschijnlijk ‘nee’. Of lezen ‘jullie’ nu misschien mee? Hoe dan ook, mijn adres: Meulesteedsesteenweg 296… liefs, Sarah X