Krokus

Een zeldzaam fenomeen

en deugdelijk sentiment,

in ’t immer bont geijver,

van d’ immer rumoerige stad:

een schaars moment van vrije tijd,

en vrije verveling.

De regen spoelt de straten leeg

en alles voelt wat meer privé.

En wat nog schaarser toont,

is een bescheiden stuk natuur,

dat buiten dor stuweel

ook nog enkele  bomen telt,

Een park met beukenbanken

om een Russisch boek in te lezen

en te dromen over lentegroen

Onder een loverloze wilg,

hou ik halt en overzie met zucht

het winterdrama in dat park;

het marmeren der luchtdecor

van grijs, grijzer, grijst,

de drab van dode sneeuw,

onder modder verdronken gras,

waar een oude man met hoed

zich te midden van dat perk

met geneugte over bukt

en mij vriendelijk verzoekt:

‘mejuffrouw! Kunt u mij zeggen,

is dat geel daar snoeppapier

of het ontluiken van een krokus?

Ik heb mijn bril niet op…”