Valentijn

Als de rozen reeds verflenst in de vazen staan
De stoet van meligheid voorbij is gegaan
Het liefdesgekreun door gesnurk werd vervangen
Het satijn terug gewassen in de kast werd gehangen
De zwoele parfums in de lucht zijn vervlogen,
de kaarten vol liefs bij ’t oud papier zijn gevlogen
Kunnen we pas écht, de echte liefde vieren
die we voor niets of niemand moeten versieren
met allerlei slingers en linten en tierlantijntjes
maar stil en subtiel, achter gesloten gordijntjes
In alle eenvoud, zonder vijftig tinten van rood,
zonder die overkill aan zoetigheid en koekebrood
Gewoon gemeenzaam genieten dat ‘ik’ en ‘gij’,
nog iedere dag, vrijwillig versmelten tot ‘wij’