Verzekerd

Een onbekend nummer. Dat kunnen maar twee mensen zijn: de bank, of een Indiër die zich altijd voordoet alsof hij van de bank is. Normaal gezien neem ik dan niet op, maar je weet maar nooit of je misschien toch ergens geld gewonnen hebt. Helaas, toch de bank, met de vraag of ik er wat voor voelde om een levensverzekering te nemen. En indién ik die zou nemen, kreeg ik er een heel voordelige uitvaartverzekering bij. En ook al ben je zo optimistisch als Herman Brusselmans; je weet dat er ooit een einde aan komt. Maar vandaag kwam de realiteit toch beangstigend dichtbij. Nu ja, ik ben me er wel van bewust dat Magere Hein ook wel eens jonge mensen komt halen, dat is immers goed voor zijn statistieken, maar toch, erover na te denken bezorgde mij ‘kiekevel’. De film begon te draaien… Het was perfect weer voor een crematie: windstil, ware het niet dat ik begraven werd in een groot, marmeren mausuleum op het Campo Santo. Mijn familie en vrienden stonden er allemaal diepbedroefd bij, een beetje zoals in The Godfather, wanneer Don Corleone ter aarde werd besteld; allemaal in zwarte bombazijnen pakken en tailleurs, met rouwbanden, sluiertjes en grote, witte zakdoeken om hun snotterende neuzen in te verstoppen. Mijn nonkel en tante hadden het moeilijk, vooral met het zich herinneren van mijn voornaam. Ik was niet zo’n familiemens… Er werd nog een laatste groet gebracht bij een open kist met een heleboel witte rozen rond, alwaar mijn geliefde verklaarde ‘dat ik er in die kist beter uitzag dan ik in jaren had gedaan’. Ik werd langs alle kanten bewierookt, letterlijk en figuurlijk. Tot slot werd mijn levensloze lichaam op de jammerlijke tonen van het requiem van Mozart, in een rouwstoet van zwarte limousines naar mijn laatste rustplaats gevoerd: denemel, vanwaaruit ik zou toekijken hoe mijn lieve vrienden en dierbare familieleden zich tegoed deden aan een rouwmaaltijd van droge pistolets en oploskoffie omdat ik… geen uitvaartverzekering had genomen. Kijk en dáár pakt de bank je dan! Niemand wil voor vrek versleten worden. Het enige waar ik zou kunnen op uitsparen is het tekstje op mijn ‘doodzantje’. Dat schrijf ik sowieso liever zelf, want anders zeggen ze nog dat ik nooit kloeg en altijd positief in het leven stond, en dat zou een flagrante leugen zijn. Ik heb volgende week woensdag een afspraak bij Argenta… Zij die gaan sterven, groeten u.