Gehavend

Daar waar de margrieten dansen
Hun blanke kopjes hoog gericht
Ze wiegen in de westenwind
Eens te meer tot vers verdicht

Den avondschemer kleurt de lucht
De kade slaapt, de drukte dood…
Een zomerdag valt met een zucht
Die bloost van blauw en koperrood

De zwaluw zoeft langs ’t rimpelwater
Alsof zij om verkoeling vraagt
Maar ver klinkt al het stormgeklater
Dat dreigend door den hemel jaagt

Daar op den bolder is mijn plek
Tussen klaproos, riet en klaver
De havengeur van roest en pek
Ver van volk en stadsgedaver

De torens pieken aan den einder
De aken drijven traag voorbij
Op de boten waar de mensen wonen
Zwaaien handen even kort naar mij

Een laatste vlucht langs het kanaal
De kinders koersen snel naar binnen
Onmiddellijk als hun moeder roept
Dat zij aan ’t avondeten zal beginnen