Avondwandeling

Ze spuwen in de verte
witte wolken uit
Geen geluid…
Maar ze kringen en ze kolken,
ze dampen boven alles uit
Ver vevelt de hemel
in waterdamp en giftigheid
Legionella begraaft haar doden
in onwetendheid
Het zijn de draken van de haven
Het ultieme wapen
van een economie
waar we niks van maken
Een spel der tronen
Blijven dromen
Ze staken…nooit…
Ze slapen…nooit…
Ik spuw woorden van verachting
of minstens een betrachting
De havenmeesters huilen
om het zweet van de machines,
de turbines;
ze zingen stil, ze dansen luid
met hun wolken
door andere wolken
de schouwen worden leeggemolken
De hemelcontainer volgeladen
Geen genade
Akelig beeld, nooit verveeld
Ver weg verleid door de liefde
voor mistroostigheid
Door de draken van de haven
die nooit vragen
of we ondertussen
nog wel frisse lucht verdragen