Imbolc

Voor de meeste mensen is dit een druilerige, troosteloze zondag zoals een ander.  Maar van oudsher is het een dag van hernieuwde vreugde, hoop en een tikkeltje witte magie. De Kelten vierden rond deze tijd van het jaar Imbolc; het feest van nieuw leven, tussen de winter solstice en de lente equinox. Imbolc komt van het oud Ierse ‘i mbolg’ en betekent in het Gaelic letterlijk ‘in de buik’. De natuur is dus letterlijk en figuurlijk zwanger van nieuw leven, in blijde verwachting van de eerste bloemknoppen, vogelnestjes en warme lentezonnestralen die alles uit hun winterslaap doen ontwaken. Het is de dag waarop de oer-godin Brigid wordt gevierd, een godin die teruggaat tot de Mesopotamische beschaving en al eeuwenlang verband houdt met vruchtbaarheid, levenskracht, creativiteit, met name poëzie, en de helende kracht van de keuken. Het is een dag waarop men met het schaarse voedsel dat men aan het eind van de winter nog had iets bakte, zoals een vers brood of koeken, gedecoreerd met gedroogde vruchten, noten en suiker. Sommigen onder ons zullen zich misschien de jaarlijkse pannenkoekenbak herinneren op Maria Lichtmis, de Christelijke variant van Imbolc? Zie je, alles houdt verband met elkaar. Zo geven wij al generaties lang kennis door, kennis die vreugde en innerlijke rijkdom brengt. Wat kun jij doen om van deze grijze dag een magisch moment te maken? Brandt kaarsen, zet bloemen in huis, schrijf poëzie, of lees er wat, bak een taart om te delen met de mensen waarvan je houdt, houdt een lente-schoonmaak, ontdoe je van de dingen waar je geen nood meer aan hebt en begin opnieuw, vooral binnenin. Want het is zo fijn om je dagen te kruiden met dingen die net iets dieper gaan… toch?