Lang leve Ishtar!

De zon komt zachtjes op aan de oostelijke ochtendhemel en de Morgenster schijnt hoog en fel. De piramide van Gizeh, het pantheon in Rome en de hoofdingang van Stonehenge worden nu langzamerhand met goddelijke goudstralen verlicht: lang leve de Moedergodin Ishtar (ook wel Eostre, Eshter of Astarte), schone godin van Liefde en Vruchtbaarheid, die de wereld overzaaid heeft met duizenden bloemen en het leven schenkt aan de jonge dieren. Ziet ge ze al? Schoon, hè? Aan haar voeten dansen de hazen! Op alle continenten en in alle culturen wordt van oudsher dit feest van de Wedergeboorte gevierd. De zon staat nu loodrecht op de evenaar waardoor overal ter wereld de dag en de nacht ruwweg aan elkaar gelijk zijn. Tijdens de equinox zou volgens de Assyriërs bovendien de Feniks aan de hemel verschijnen, volgens de Egyptenaren Horus, volgens de Inca’s de Andesvogels en volgens de Katharen de witte duif. In Beieren verwacht men de haan, in Tirol de kip en in Hannover een koekoek. En hier verwacht men vooralsnog een ongedefineerde vogelsoort die chocolade-eieren kan leggen. Aan magie geen gebrek. Nu goed, ook dat komt natuurlijk ergens vandaan. De Perzen vierden de komst van de Schone Schepster door beschilderde eieren te offeren. En omdat men in konijnenholen wel eens vogeleieren aantrof, werden in de vroege lente vaak eieren begraven om de vruchtbaarheid aan land te brengen. Ziet ge de link al? Vanwaar de klokken komen kan ik u helaas niet verklaren… Maar goed, daar moeten we dan zelf maar betekenis aan geven. Aangezien dit het feest is van de Liefde en de Vruchtbaarheid is het misschien een goed idee om, terwijl de kinderen braafjes eieren aan het rapen zijn, het eigen klokkenspel eens boven te halen. Over dat laatste vindt u helaas geen verdere informatie op wikipedia maar over al de rest wel… Vrolijk Pasen!