De rerum natura

In het stof van onze dagen

Schrijven wij geschiedenis;

De namen van geliefden

De namen van demonen

Van zij waarvoor wij leefden

Of waar wij aan gestorven zijn

Scherven in het zwarte zand

Grijs verkleurd of roest-omrand

Wondermooi en imperfect

En toch perfect vervallen

Nu zo Nobel door de tijd

Dat wij helend willen strelen

Met een vinger of een hand

Over dat wat werd gebroken

Zodat het kostbaar wordt

Zodat we het als mythen

Als sagen en orakels

Als oude tarotkaarten

Als lange levenslijnen

Kunnen lezen in het stof

Het stof van onze dagen

Dat het licht altijd verstrooit

Maar schittert in ons spectrum

In al wat wij niet zagen

Schilderij: Dust Motes – Vilhelm Hammershøi