Zelfs toen ze de stad verliet

bleef de stad in haar gebrand

omdat beiden, vrouw en stad

dezelfde ziel bezaten

Zoals een middernachtblues

een ballade, maskerade

Somnambule, Beltrán-blauw

en absintgroene tinten

op een blinde façade

Ogen groot en zwart geschminkt

Bodemloze kanalen

Als stille elegieën

Groteske fantasieën

Colombina op de scène

Pantomime, Harlekijnen

huilen tranen in het water

en verdwijnen in de mist

Reflecties op de huizen

en tussen de plavuizen

nog confetti van de stoet

met roet dat zilver glinstert

Melodieën van gitaren

Sterren, dichters, volksverhalen

Commedia dell’ arte

Een vergeten carnaval

van een oude femme fatale

boten varen rimpels uit

en krinkelen herinnering

op haar Gentse Grand Canal