Juli. Men ambieert “Het grote Plezier”: feesten, reizen, dansen, vrijen, zuipen en terug feesten. De zomer impliceert excessen en obligatoire decadentie, liefst vastgelegd op een serie selfies en genante kiekjes die veel ‘likes’ moeten scoren. Mensen lijden aan acute ‘festivalitis vulgaris’.
Maar wat doe je als die haast Breugheliaanse zomerzotheid jou niet aanbelangt? Wat met de mismatch tussen geforceerd amuzement en je onveranderde gemoedstoestand? Dan lijd je misschien aan de zomerziekte. De onmiskenbare ‘sommerschmertz’. Iedereen maakt avontuurlijke plannen, behalve jij. Iedereen heeft vrij, behalve jij. Iedereen post wilde vakantieverslagen, behalve jij. Iedereen heeft geld om vermaak te financieren, behalve jij. Het enige zeezicht dat jij zal aanschouwen is dat op de ansichtkaartjes die je koelkast opluisteren.
Augustus. Je voelt je opgeslokt door de gulzige, geile, inhalige, vraatzuchtige zomermaanden. Verwachtingen van blijheid en plezier heb je (bij gebrek aan vanalles) niet kunnen inlossen en bezorgen je dat ongemakkelijke gevoel van leegte en verdwaaldheid. De grote mensenmassa lijkt geëvaporiseerd door de warmte. Tijdens een eenzame, melancholische wandeling denk je aan vrienden die genieten van elkaars gezelschap aan de Adriatische kust. Zij denken niet aan jou…Maar over enkele weken mag je ongetwijfeld telefoon van ze verwachten met de vraag of je tijdens een dinnertje hun vakantiefoto’s komt bekijken. Zucht.
De door jou gefrequenteerde winkels en horecazaken zijn gesloten wegens ‘jaarlijks verlof’. De pianoconcerto’s van de buurman blijven uit. En ook dat park waar jij normaliter kunt onthaasten en mogelijks een vakantiegevoel zou kunnen opsnuiven, werd helaas ingepalmd door onbekende thuisblijvers, picnickers, gemonokiniseerde zonnekloppers en joelende kinderen. Wat mis je de ingetogenheid op straat. De rust van de routine en intimiteit van de verplichting. De vertrouwdheid van het alledaagse…De uitgelezen periode om kerstcadeaus te shoppen.
Sarah De Grauwe -De Grauwe Gekheid 