Klaagmuur

Ik vond de woorden niet direct om je te troosten toen je je hart kwam uitstorten over je najaarsdepressie. Daarom heb ik je dit briefje geschreven dat je ongetwijfeld zal opmonteren en je nieuwe moed zal inblazen om je te handhaven tijdens deze moeilijke periode.

Je bent nu inderdaad al een jaar werkloos. Lui zou ik je, zoals vele van je vrienden-criticasters, niet durven noemen. Eerder enorm gemotiveerd om geen klop uit te voeren. Wie afgesneden is van de maatschappij raakt al snel in een spiraal van negativiteit en doemdenkerij wat inderdaad, zoals je zelf al aangaf, tot een negatief zelfbeeld kan leiden. Maar middelmatigheid is toch geen misdaad? Niet elke grijze muis hoeft zich per se een bonte kaketoe te wanen. Jij blinkt zodanig uit in saaiheid dat je de kwaliteiten van anderen in de verf zet. Is dat niet mooi? En ik begrijp je frustraties over het feit dat je nooit een topjob hebt gevonden en het je niet gelukt is om hoger op de ladder te klimmen. Maar wie onderaan de ladder bengelt, kan ook niet vreselijk laag vallen. Elk nadeel heb z’n voordeel, beste vriend.

Je wilde net zoals iedereen meer poen verdienen en minder kilo’s op de weegschaal zien. En dat heb je allebei voor elkaar gekregen. Weliswaar andersom, maar je kan niet alles hebben in het leven. En geloof me, jij hebt al veel! Vooral veel miserie, tegenslagen, schulden en zwarte gal. Sorry, grapje… Die bittere pil kunnen we maar beter met een dosis humor inslikken, nietwaar? En eigenlijk bewonder ik je ongebreideld pessimisme! Ofwel krijg je gelijk ofwel word je aangenaam verrast door het tegendeel. Een win-win situatie, me dunkt.
Je wilde een mooi huis kopen en een vaste relatie. Dat is toch ook eventjes gelukt? En ik weet dat je me kwalijk neemt dat ik nog steeds niet naar je nieuwe stulp ben komen kijken. Maar ik beloof dat ik zéker eens kom piepen zodra je ex en haar minnaar eruit zijn getrokken en het huis weer te koop staat. Ik ben tenslotte ook nog steeds opzoek naar een leuke woning. En vrienden zijn er toch om elkaar te helpen, hé?

Ik voel me op mijn beurt dan weer vereerd om immer je steun en toeverlaat te zijn, de klaagmuur tot wie je je keer op keer wendt: toen je dak was weggewaaid bijvoorbeeld, je wagen werd gestolen, toen je hond werd overreden, je haar uitviel en toen haarwerken Smedts* geen hondenhaar op mensen bleek te transplanteren… Alle grauwe gekheid op een stokje: ik hoop dat je er snel bovenop komt zodat we samen je verdriet kunnen gaan verzuipen. Je drankprobleem is nu even bijzaak.