Heeft u ook al gemerkt dat uw doos met oud papier stilaan op de toonbank van een keurslager begint te lijken? Heus. Moet er nog vlees zijn? Ik krijg spontaan het jicht bij de gedachte aan de decadente schranspartijen die volgende week weer eens op het menu zullen staan. De kinderboerderij op één bord! Fondue, gourmet, steengrill en teppanyakkes; formules die ook dit jaar weer garant zullen staan voor indigestie, flatulentie en laveloos in de zetel ploffen met een strip maagtabletten en een depressie omdat je op één avond weer drie kilo bij bent gekomen.
Sommige winkels bieden beesten aan die ik zelfs nog nooit in het echt heb gezien. Of ben ik de enige die me niet direct een (levende) parelhoen of een ‘duke of Birkshire’ voor de geest kan halen?
Ik ben geen vegetariër maar uit principe eet ik geen lam en kalf. Fazanten en patrijzen eet ik dan weer niet om esthetische redenen, eend en schaap vind ik te vet, rund en kip te droog, struisvogels te exotisch en wild te duur. Hinde vind ik wél lekker maar doet me aan Bambi denken… Wat schiet er dan nog over? Juist, maar iets dat knort is dan weer ongezond.
Er worden op kerst niet minder dan 2,5 miljoen dieren geslacht! Shock! Vooral om rollade van te draaien. Dat heb ik zelf onderzocht door het aantal zoekacties op Smulweb te vergelijken. Ik was blijkbaar niet de enige die voor de gevulde ‘kalkoenrondo’ wou gaan…
Het meest sadistische aan al die reclamebladen en smulsites vind ik die tekeningen van vrolijke diertjes die hun eigen fijne vleeswaren aanprijzen. Alsof dat beest zou zeggen: “Smakelijk! Als ik jou was zou ik m’n vette reet eens proberen.” Stel je voor dat wij dat zouden doen!
Wie wil mag me met kerst dus gerust eens linzen, bonen of een tofuburger serveren. Op voorwaarde dat die anti-flatulentiepillen in de buurt blijven…
Sarah De Grauwe -De Grauwe Gekheid 